Minimalne funkcje produktu na etapie MVP – metoda MoSCoW

MVP to minimalny zestaw cech produktu lub usługi, dzięki którym zweryfikujesz potrzebę użytkowników oraz zbierzesz feedback dotyczący pierwszej wersji Twojego konceptu.

Jak zdecydować, które cechy i funkcje będą niezbędne, aby prawidłowo przeprowadzić projekt przez etap weryfikacji z użytkownikiem? Jak ustalić, co będziemy testować na etapie MVP? Jakie funkcje naszego produktu lub usługi wybrać, aby otrzymać informację zwrotną od pierwszych klientów i potwierdzić lub odrzucić nasze hipotezy wyjściowe? Rozprawmy się z tym tematem w miarę bezboleśnie :)

Na pierwszy ogień – metoda priorytetyzacji MoSCow.

Ludzie mają tendencję do dążenia do perfekcji, oddawania projektów dopracowanych w najmniejszych szczegółach. I takie podejście może się sprawdzić przy działającym produkcie lub usłudze (ale najczęściej wynika z faktu, że boimy się porażki i błędów, o czym możesz przeczytać we wpisie Oswoić porażkę, czy jesteś na to gotowy?).

Kiedy jednak przedmiotem twojej pracy są produkty obarczone dużym ryzykiem, nowe, innowacyjne – warto zmienić strategię i iść drogą MVP – czyli szybkiego i taniego sprawdzenia, czy nasz pomysł ma szansę na realizację i jak na niego zareagują docelowi użytkownicy.

Zakładam, że już oswoiłeś się z metodą MVP i wiesz, że z jej pomocą możesz szybciej, taniej i efektywniej wprowadzić nowy produkt lub usługę. Jeśli jeszcze nie poznałeś metody – odsyłam do poprzednich artykułów.

Ustalając minimalne funkcje Twojego konceptu, który będziesz testował za pomocą MVP wykorzystaj trzy kroki:

1. Wypisz hipotezy, które MVP powinno potwierdzić lub odrzucić.

2. Ustal, które elementy projektu są najbardziej ryzykowne i właśnie je przetestuj jako pierwsze.

3. Wybierz najbardziej istotne funkcje produktu, bez których nie będziesz w stanie zweryfikować swoich założeń. Jak wybrać te cechy i funkcjonalności? Poprzez zastosowanie jednej z metod priorytetyzacji. Dzisiaj skupimy się na metodzie MoSCow.

Dzieląc funkcje produktu lub usługi według tej techniki uzyskasz odpowiedź na pytania:

- Które funkcjonalności muszą być wdrożone jako pierwsze?

- Które funkcjonalności mogą poczekać do kolejnego etapu?

- Których funkcji nie potrzebujesz na etapie testowania MVP?

W technice MoSCoW dzielisz wszystkie funkcjonalności Twojego projektu na cztery grupy:

Must Have – są potrzebne na etapie MVP, ponieważ produkt lub usługa nie będą działać bez tych cech. Brak funkcjonalności z kategorii Must Have stawia projekt pod znakiem zapytania np. pod kątem legalności, możliwości technicznych itp.

Should Have – cechy ważne z punktu widzenia projektu, ale bez których jesteś w stanie odpowiedzieć sobie na najważniejsze hipotezy i najbardziej ryzykowne elementy konceptu. Możesz je zostawić na późniejszy etap wdrożenia.

Could Have – funkcje, które dobrze byłoby mieć, ale nie są kluczowe dla projektu na etapie MVP. Można je przesunąć do dalszego etapu.

Would like but Won’t get – cechy, które z punktu widzenia MVP nie są wymagane, nie wniosą wiele na etapie zbierania informacji zwrotnej. Można je określić jako ozdobniki – ciekawie wyglądają, ale nie wpływają na sprawdzenie najbardziej ryzykownych elementów nowego produktu lub usługi.

Możesz z góry wykluczyć wszystkie elementy poza Must Have. Tym samym osoby odpowiedzialne za budowę konceptu będą wiedziały dokładnie, na czym mają się skupić w poszczególnych fazach pracy nad projektem.

Spójrzmy na MoSCoW na przykładzie sklepu online z butami. Wybrane funkcjonalności są przykładowe, aby zobrazować możliwy podział w metodzie MoSCoW.

Podpowiedź - przy testowaniu asortymentu w sklepie online, warto w prosty sposób zacząć sprzedaż na Allegro i skorzystać z gotowych kreatorów stron www oraz pośredników płatności.

Jakie funkcje przychodzą nam do głowy, przy tworzeniu tego typu projektu.

- budowa responsywnej strony www;

- zakup domeny i serwera;

- system logowania i tworzenia kont dla użytkowników;

- logowanie przez Google i FB;

- logo i grafika na wszystkich podstronach serwisu;

- zdjęcia i opisy asortymentu;

- płatność online Blikiem;

- płatność online kartą;

- płatność e-przelewem;

- płatność z różnych walutach;

- umowy z producentami butów;

- magazyn centralny i magazyny lokalne;

- zatrudnienie pracowników do obsługi magazynów;

- zatrudnienie pracowników do obsługi klienta;

- wynajem biura;

- zakup telefonów i komputerów do obsługi klienta;

- podpisanie umów z kurierami na doręczenie obuwia;

- wyszukiwanie w serwisie, filtrowanie i sortowanie wyników;

- instalacja kodów mierzących i śledzących;

- obsługa zwrotów i anulacja zamówień;

- zwroty środków;

- anulacja zamówień w firmie kurierskiej;

- mechanizm automatycznych maili w zależności od etapu realizacji zamówienia;

- zniżki i kody promocyjne;

- system lojalnościowy i wiele innych.

Sporo tego, prawda? Zacznijmy jednak segregować elementy według ich wagi i niezbędności dla projektu. Jak podzielić te funkcje według metody MoSCoW? Spróbujmy.

Must have, dzięki którym przetestujesz najtrudniejszy element projektu – czy ludzie będą skłonni kupić obuwie przez Internet i zapłacić za nie online?

·     podstawowa strona www z kilkoma podstronami i zdjęciami butów;

·     proste logo i grafika;

·     zdjęcia i opis asortymentu;

·     płatność przelewem na wskazany rachunek bankowy;

·     wysyłka paczek przez brokera kurierskiego;

·     zakup towaru w lokalnych sklepach.

Should have – elementy, dzięki którym przetestujesz inne hipotezy – np. jaki będzie procent zwrotów, ile rezygnacji, jaki procent klientów będzie wymagał wsparcia Działu Obsługi Klienta:

·     własny numer telefonu;

·     adres domowy/ wirtualne biuro do ewentualnych zwrotów;

·     logowanie i tworzenie kont dla użytkowników/ klientów;

·     płatność online Blikiem;

·     płatność online kartą;

·     płatność e-przelewem;

·     płatność z różnych walutach;

·     umowy z producentami/ hurtownikami;

Could have – elementy, które wpłyną pozytywnie na odbiór sklepu, ale nie są wymagane na etapie MVP. Można je wdrożyć w kolejnej fazie. Pozwolą na przetestowanie wskaźników sprzedażowych dla podmiotów e-commerce (liczba sesji, konwersja, porzucenia koszyka, ruch mobilny vs desktop itp.)

·     responsywność serwisu;

·     logo i dopracowana grafika na podstronach serwisu;

·     instalacja kodów mierzących;

·     zatrudnienie pracowników do obsługi klienta;

·     wynajem biura;

·     zakup telefonów i komputerów do obsługi klienta;

·     podpisanie umów z kurierami na doręczenie obuwia;

·     wyszukiwanie w serwisie, filtrowanie i sortowanie wyników.

Will not have – funkcje, które zdecydowanie mogą poczekać na dalszy etap. Nie są wymagane w momencie uruchomienia projektu i nie wpływają na odbiór i efektywność produktu lub usługi.

·     magazyn centralny i magazyny lokalne;

·     zatrudnienie pracowników do obsługi magazynów;

·     obsługa zwrotów i anulacja zamówień;

·     zwroty środków;

·     anulacja zamówień w firmie kurierskiej;

·     mechanizm automatycznych maili w zależności od etapu realizacji zamówienia;

·     zniżki i kody promocyjne;

·     system lojalnościowy itd.

Image

W bardzo podobny sposób postępował Nick Swinmurn projektując MVP firmy Zappos.

Historię serwisu znajdziesz w artykule Wdrażaj projekty szybciej i taniej

Każdy nowy produkt lub usługę warto podzielić na cztery grupy funkcjonalności i skupić się na tych koniecznych, bez których nie masz szans na przetestowanie konceptu. W kolejnych fazach i iteracjach możesz rozbudowywać produkt o kolejne elementy, ale najpierw sprawdź, że Twój pomysł ma szanse na powodzenie i rozwiązuję realną potrzebę lub problem użytkownika.